condoceo

con-dŏcĕo, cŭi, ctum, 2, v. a., to exercise, train, instruct (very rare; perh. only in the foll. exs.): (milites) equo uti frenato, Auct. B. Afr. 19 dub. (al. condocefecerat or constituerat): Mi. Fac modo, ut condocta tibi sint dicta ad hanc fallaciam. Co. Quin edepol condoctior sum, quam tragoedi et comici, Plaut. Poen. 3, 2, 3 sq.